Univerzitet u Pensilvaniji otkrio je skelet u jednoj od svojih ostava.
Naučnici Pensilvanijskog muzeja izjavili su da su otkrili 6.500 godina star skelet pedesetogodišnjeg čovjeka, koji je bio u kutiji nalik kovčegu u podrumu barem 85 godina – bez identifikacione kartice.
Znali su da je “misteriozni kostur” tamo, ali nisu znali odakle potiče sve dok projekat digitalizacije starih dokumenata sa iskopina oko Ura, u današnjem južnom dijelu Iraka, nije otkrio njegov identitet.
Skelet je jedan od 2.000 kompletnih ljudskih kostura u muzejskoj kolekciji, koja uključuje više od 150.000 primjeraka kostiju iz ljudske istorije.
Kostur je prvobitno pronađen 1929-30. od strane ser Leonarda Vulija i udruženog tima Pensilvanijskog muzeja i Britanskog muzeja u Londonu. Čovjek je pronađen na području gdje se dogodila velika poplava, ali je sudeći po mjestu sahrane, on tu poplavu preživio.
Dženet Mong, kustoskinja koja nadgleda odjeljenje za fizičku antropologiju muzeja kaže da je čovjek bio veoma “mišićav”. Sahranjen je sa nadlakticama položenim sa strane, a podlakticama preko abdomena.
Skeleti iz ovog doba – 5500-4000. prije naše ere – su veoma rijetki, posebno čitavi, izjavili su predstavnici Pensilvanijskog muzeja.
Dok je radio na projektu digitalizacije, Vilijam Hejfors, menadžer projekta, primjetio je podatke koji su ukazivali koji su predmeti otišli u Pensilvaniju, a koji u britanske muzeje. Dok je oko polovine predmeta ostalo u Iraku, druga polovina je podjeljena između dva muzeja. Dokumenta iz 1929-30. kažu da Pensilvanija dobija jednu kutiju “blata od poplave” i dva skeleta.
Kopajući po muzejskoj datoteci, Hejford je vidio da je jedan od skeleta pronađen u ispravljenom položaju bio “bez obilježja” sve do 1990. godine. On je potom pitao Mongovu za njega, a ona mu je rekla da ne zna ništa o tom skeletu, ali da u podrumu postoji “misteriozni skelet”.
Dalja istraga pokazala je da se poklapaju. Osoblje muzeja dalo je skeletu nadimak “Noje”, pošto se ispostavilo da je preživio poplavu.
Izvor: nationalgeographic.rs
