Studenti Pedagoškog fakulteta Nezavisnog univerziteta u Banjoj Luci posjetili su aktuelnu izložbu Petra Lubarde u Muzeju savremene umjetnosti, a koja će biti otvorena do 13. aprila.
Budući vaspitači i profesori razredne nastave, uz podršku doc. mr Marina Milutinovića, iskazali su interesovanje da isprate izložbu jednog od najvećih jugoslovenskih slikara iz druge polovine 20. vijeka.
-Poželjno je da budete u toku i da pratite umjetničke izložbe. Potrebno je da se isključite iz svakodnevnice, da dođete ovdje, spoznate neki drugi svijet i uživate. Tako razvijate sebe, svoju ličnost i kreativnost, a kasnije ćete sve to prenijeti i na vaše mališane – kazao je doc. mr Milutinović.
Retrospektivna izložba pruža uvid u stvaralaštvo Petra Lubarde od perioda između dva svjetska rata, pa do kraja njegovog života. Postavka obuhvata djela iz kolekcija Kuće legata u Beogradu i Spomen-zbirke Pavla Beljanskog, koji je, inače, bio prijatelj i mecena ovog istaknutog umjetnika, te slike iz Umjetničke zbirke Srpske akademije nauka i umjetnosti (Beograd), Narodnog muzeja u Smederevskoj Palanci i iz privatne kolekcije, te bogatu arhivsku građu i pojedine dokumente koji su se ovom izložbom prvi put predstavli publici.
– Izložba mi se veoma dopala. Posebno bih istakla “Kosovski boj” i “Prvi srpski ustanak”, djela apstrakcije, gdje se poigravao bojama, prvenstveno crvenom, rekla nam je studentica Zorica G.
-Istakla bih djelo “Jutro”, koje sam doživjela na poseban način. Presjek plave linije kao da ukazuje na pređašnje, teške godine života koje su zadesile ovog umjetnika i nadu u bolje sutra,., kazala je druga studentica.
Petar Lubarda (Ljubotinj, Crna Gora, 1907 – Beograd, 1974)
Nakon Umjetničke škole u Beogradu (1925) i Akademije lijepih umjetnosti u Parizu posvećen je samostalnom učenju slikarstva u muzejima i galerijama francuske prestonice (1926–1932). Prvi put izlaže na „Salonu nezavisnih“ 1929. godine.
Neposredno pred Drugi svjetski rat putuje po Španiji i Njemačkoj. Rat provodi u njemačkom zarobljeništvu (1941–1943).
Boravi na Cetinju od 1946. do 1950, gdje sa Milom Milunovićem osniva prvu Umjetničku školu u Crnoj Gori (1947). Od 1950. živi i radi u Beogradu. Redovno izlaže u Beogradu na Prolećnim i Jesenjim salonima (1933–1940). Istorijska samostalna izložba u ULUS-u (1951) u Beogradu označava trenutak preobražaja cjelokupne situacije u nacionalnoj umjetnosti u duhu poslijeratne izražajne terminologije.
Najveći doprinos njegovog slikarstva je u stvaranju nacionalne varijante asocijativne apstrakcije u šestoj i sedmoj deceniji prošlog vijeka. Odlazi na studijska putovanja u Francusku, Španiju, Italiju, Njemačku, SSSR, Brazil, Englesku, Belgiju, Indiju, Siriju i Liban.
Dobitnik je mnogobrojnih nagrada među kojima su: Gran-pri na Svetskoj izložbi u Parizu (1937), I nagrada na Međunarodnoj izložbi u Hagu (1939), I savezna nagrada FNRJ (1948), I republička nagrada Crne Gore (1948. i 1949), Međunarodna otkupna nagrada na II Bijenalu u Sao Paolu (1953), nagrada na III Bijenalu u Tokiju i Oktobarska nagrada grada Beograda (1955), Nacionalna nagrada Gugenhajm (1956), Nagrada AVNOJ-a (1966), Herderova nagrada u Beču (1972).Član je Društva srpskih umjetnika „Lada“ (1938), SANU (1961) i JAZU.
Osim velikog broja samostalnih i grupnih izložbi, organizovane su retrospektive u Beogradu (1967, 1969), Kragujevcu (1968), Novom Sadu (2004, 2007) i Izraelu (2004). Stogodišnjica rođenja obilježena je izložbama na Cetinju (2007) i u Beogradu (2008).
