Ako ste ikada posjetili selo Slovac kod Lajkovca, niste mogli da ne primijetite jedan spomenik posvećen običnoj seljanki i njenom sinu, koji čuva nevjerovatnu priču i događaj koji je obilježio dio života sprskog kralja Petra I Karađorđevića. Taj jedan susret toliko je uticao na kralja, da do kraja života nije mogao da ga zaboravi, kao ni na samrtnoj postelji.
Istaknuti književnik Milovan Vitezović u svojoj knjizi „Čarape kralja Petra” napisao je jednu od najdirljivijih i najljepših priča iz Velikog rata (1914–1918).
Makrena Spasojević iz Lajkovca imala je sina Marinka, koji je za vrokeme Prvog svetskog rata mobilizovan i poslat na ratište. Majka je neprestano mislila na sina – da li je gladan, da li mu je hladno i čekajući ga, plela mu je vunene čarape.
U koloni srpske vojske i njene komande koja se povlačila preko Albanije bili su i kralj Petar Karađorđević, cijela srpska vlada, ali je spas u bijegu od neprijatelja potražio i veliki broj stanovnika. Tu se našla i Makrena Spasojević iz sela Slovac kod Lajkovca.
Krenula je da traži sina Marinka, koji je kao dobrovoljac otišao zajedno sa vojskom.
Poslije višednevne bezuspješne potrage, nije imala snage da nastavi. Beskrajna kolona izbjeglica i umorne vojske tada je već prešla Kosovo i počela da ulazi u snijegom okovanu Albaniju. Tu je Makrena srela kralja Petra. Zaustavila je kralja i zavjetovala ga da pronađe njenog sina. Tom prilikom dala mu je par vunenih čarapa koje je isplela za Marinka.
„Na povratku ka svom selu, njen plač zbog nestalog sina i nesreće koja je zadesila cio narod čuo je jedan ranjeni neprijateljski vojnik. Makrenina tuga ga je podsjetila na njegovu majku koja je ostala negdje daleko. Posljednja želja mu je bila da ga Makrena oplače na sahrani i ona mu je tu želju ispunila.” Priča kaže da je na njegovom grobu, poslije sahrane i izdahnula.
Kralj Petar nije zaboravio svoje obećanje. Pronašao je Marinka, ali umrlog od hladnoće negdje u planinama Albanije. Vijest o smrti njegove majke i o njenom gestu primio je poslije rata, kada je poslao svog savjetnika da je traži.
Kralj Petar je naredio da se Makreni i Marinku na grobu podigne spomenik i postavi spomen-ploča na kojoj će pisati: „Ovaj spomenik podiže Petar Karađorđević Makreni Spasojević, koja leži ovde, i njenom sinu Marinku, koji se večnim snom smiri u gudurama Arbanije”.
Nedugo poslije toga, umro je i kralj Petar. Do kraja života nije se odvajao od vunenih čarapa majke Makrene. Držao ih je ispod jastuka na kome je spavao.
Poslije Drugog svjetskog rata komunističke vlasti su naredile da se spomenik Makreni i njenom sinu sruši. Spomenik je 2011. godine obnovilo Društvo srpskih domaćina i on i danas stoji u selu Slovac kod Lajkovca da svjedoči o nesebičnoj ljubavi majke i narodnom kralju kome nije bilo ispod časti da nosi seljačke čarape.
Zapratite nas i putem Vibera. Kliknite OVDJE i pridružite nam se! 🙂
